بررسی مقایسه ای عوامل تنش زای شغلی و شیوه های سازگاری با آن در پرستاران شامل بخش های عمومی و روان پزشکی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

  مقدمه : یکی از عمده ترین دلایل تنش در زندگی ، شغل است . بر اساس گزارش انجمن بین المللی پرستاری60 تا 90 درصد مشکلات بهداشتی در اثر تنش به وجود می آید . حرفه پرستاری تنش شغلی بالایی دارد . پژوهش ها نشان می دهند در صورت مواجهه با عوامل تنش زا استفاده از شیوه های سازگاری ضرورت پیدا می کند . با توجه به اهمیت تأثیر تنش بر کیفیت کار پرستاری ، این پژوهش به منظور تعیین و مقایسه روش های سازگاری با عوامل تنیدگی آور شغلی پرستاران در بخش های عمومی و روان پزشکی انجام گرفت .   مواد و روش ها : این پژوهش یک مطالعه توصیفی – تحلیلی است که با تعداد 108 پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام گرفت . ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه از پیش تنظیم شده و ابزار مهارت های سازگاری کوپر بود که پرسشنامه از پیش تنظیم شده شامل دو بخش مشخصات فردی – اجتماعی و عوامل تنش زای شغلی ( فیزیکی و روانی ـ اجتماعی ) می باشد . برای تعیین اهداف پژوهش از مقیاس لیکرت و جهت تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار spss10 و بر حسب تناسب از روش های آمار توصیفی و یا تحلیلی استفاده شد .   یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد که مهمترین عوامل تنش زای فیزیکی در بخش های عمومی عبارت از : شلوغی بخش ، فضای محدود و کوچک و انجام کارهای غیر پرستاری 44% و نور ناکافی بخش 8/43% و در بخش های روانپزشکی درهای بسته و قفل شده 3/46% ، تهویه نامناسب 5/45% می باشد و مهم ترین عوامل تنش زای روانی – اجتماعی در بخش های عمومی عبارت از : بیماران معتاد 44% و در روان پزشکی نگرش دیگران نسبت به بخش 5/54% می باشد . همچنین واحدهای مورد پژوهش روش های « سعی می کنم محدودیت های خودم را بشناسم » و « به کارم نظم و ترتیب دوباره می بخشم » و ... را در بخش های عمومی و روان پزشکی به ترتیب 44% و 9/40% اغلب و همیشه به کار می بردند . بحث و نتیجه گیری : یافته های این پژوهش می تواند زمینه ای را براِی پژوهش های بعدی در مورد طرح برنامه هایی جهت کاهش عوامل تنش زا و افزایش سازگاری پرستاران فراهم سازد و همچنین انگیزه ای برای انجام مطالعات دیگر در حیطه های مختلف پرستاری و شناخت مسائل و مشکلات پرستاران باشد .